Opnieuw Grote Oceaanervaringen...

Zondag 6 december 2015
Nog wat dingen die mij opvallen hier…
Veel huizen zijn in het beginstadium van de bouw. Ik ben hier nu ruim 2 weken maar ik heb nog geen vorderingen gezien. Het ligt er nog steeds zo bij zoals ik het aantrof. Van een groot aantal huizen zijn de buitenmuren van de onderste verdieping klaar en wordt de eerste etage erop gezet. Inmiddels wordt dan de begane grond bewoond en er bovenop gebouwd, een aparte combinatie. Bij een aantal huizen is het casco helemaal klaar maar missen de buitenmuren. Erg typisch hoe de bouw plaatsvindt. Waar ik me het meest over verbaas is een huis waar ik bijna dagelijks langskom dat voor driekwart klaar is maar waarvan de buitenmuren op de eerste en tweede etage ontbreken. Hier wordt al wel gewoond en waar de buitenmuren horen te staan is de rand met pallets en touwen begrensd. Verder is het wat leefbaar gemaakt met planten. Je kijkt door het huis heen en de trappen zijn van beton zonder leuningen of stoffering. Overal zijn uitsparingen voor ramen gemaakt maar kozijnen ontbreken. Met een hor wordt het raam afgeschermd en overal achter de horren brult de televisie. Nergens is geld om een huis af te bouwen maar de flatscreen is zo groot als de huiskamer zelf.
Naar school gaan doen ze zes dagen in de week, ook op zaterdag. De school begint om half acht en eindigt half één en ze hebben 30 uur les in de week. Dat is volgens mij meer dan in Nederland waar rond de 20 uur per week wordt lesgegeven. Rond één uur zijn ze thuis en zijn dan de rest van de middag vrij. Ik heb Niurka nog nooit huiswerk zien maken en weet niet of dat hier ook gewoon is. Op het eiland is een Universiteit die maar enkele studies heeft. Van Italia, mijn hostmother, heb ik begrepen dat haar oudste dochter in Ecuador studeert, ze doet geschiedenis.
Er rijden ongelofelijk veel taxi’s rond op het eiland. Voor elk wissewasje wordt de taxi gebeld en wandelen of ergens naar toelopen is er niet bij. Naar de winkel op de hoek voor een fles cola, inderdaad met de taxi. Je laten vervoeren met de taxi kost ook bijna niets, voor één dollar word je de hele stad rondgereden. Er wordt over het algemeen heel beheerst gereden en er gebeuren eigenlijk geen ongelukken. Ik leef tegenover het ziekenhuis maar heb de ambulance nog nooit zien of horen uitrukken. Door het vele taxigebruik en de weinige lichaamsbeweging die de mensen krijgen zijn ze over het algemeen dik. Ook het eenzijdige voedsel zal hier debet aan zijn. Ik zie eigenlijk geen mensen roken dus dat is weer een pré.
Niet iedereen beschikt over een wasmachine. Er zijn diverse bedrijfjes waar je je was kan laten doen. Als ik langs dat soort bedrijfjes loop dan wordt er altijd gewassen. De machines staan er nooit stil. Het ruikt er altijd fris naar wasmiddel of wasverzachter. Heerlijk om er niet al te snel langs te lopen.
Er wordt niet getuinierd. Tuinen liggen vol met rotzooi van bedden tot oude scooters. Je kunt er werkelijk van alles vinden aan afval. Kleine vuilnisbeltjes. Tuinieren wordt door de overheid ook niet aangemoedigd maar juist ontmoedigd. Het beleid is er op gericht dat alleen inheemse producten mogen worden verbouwd. Dat zijn sinaasappelen, mango’s, en avocado’s heb ik gezien, andere producten zijn uit den boze. Bang dat het fragiele ecosysteem wordt aangetast als er andere uitheemse producten worden verbouwd. Zo een voorbeeld is de braam die behoorlijk woekert hier en daar. Nu we het toch over producten hebben zag ik hier en daar plukjes Bamboe staan. Iets wat ik mij niet realiseerde maar hier inheems is. Mede door dit regiem zijn de producten duur op het eiland want alles moet worden ingevlogen.
Vandaag weer met de familie naar het strand geweest. Heerlijk gesnorkeld en gevist met de spies. Ook zijn we nog even op langoestenjacht geweest maar konden niets vinden. De buit was vandaag minimaal en we hadden wederom één vis. Dat mag de pret voor mij niet drukken want ik heb weer ontzettend genoten van de onderwaterwereld. Wat blijft dat toch mooi om te zien. Veel vissen herkende ik al van de eerste keer maar er waren ook weer nieuwe vissen die ik voor het eerst zag. Een prachtig blauw visje trok mijn aandacht vanwege zijn gedrag. Constant op en neer stuiterend op de bodem sprong hij als het ware steeds een stukje vooruit. Toen ook de zeeleeuwen nog even kwamen buurten was het feest compleet, althans dat dacht ik. Even later zweefde er een zeeschildpad vlak voor mijn neus voorbij die mij in opperste verbazing achterliet. Tjongejonge het kan niet op…
En ik heb niet eens mijn rug verbrand want die had ik goed ingepakt met een trui…