Schildpadden en een slang...

Donderdag 3 december 2015
Vanmorgen vroeg weer met de taxi naar Playa Loberia om de aanwezige Zeeleeuwen te tellen. Brigitte en ik doen dat samen en daarna gaan we mee met de werkzaamheden van de dag. Het tellen ging snel deze ochtend want het was laag water en er lagen weinig Leeuwen op het strand. Toen we halverwege waren zag ik niet zo heel ver uit de kust een zeeschildpad drijven. Af en toe stak hij zijn kop boven water om lucht te happen. Door de golfslag kwam hij steeds dichterbij en als ik even zou wachten zou hij misschien zelfs wel aanspoelen. Gelukkig had ik het fototoestel bij de hand en schoot alvast de eerste foto’s want zo dichtbij had ik ze nog niet gezien. Plotseling zag ik nog een kop boven water komen om lucht te happen, het bleken er twee! Dat was wel heel bijzonder vooral omdat ze aan elkaar vast leken te zitten. En wat ik al dacht geschiedde. Ze spoelden beide aan en toen zag ik dat ze aan het paren waren. Twee parende zeeschildpadden in de branding op het strand en toen de zee zich terugtrok schoot ik de foto van mijn leven. Parende zeeschildpadden is al heel bijzonder om te zien maar om er een foto van te hebben is nog vele malen bijzonderder. Tjonge wat een feest op het strand, niet alleen voor mij maar ook voor de zeeschildpadden!
Ik werd door de taxichauffeur voor de deur van het huis afgezet en toen ik binnen was liet ik direct de foto zien en de ohhhs een ahhhs waren niet van de lucht. Dit was wel heel bijzonder vond de gastfamilie. Na een licht ontbijtje ben ik naar het kantoor van projects-abroad getogen waar de bus al klaar stond die ons weer naar de andere kant van het eiland bracht. Het was trouwens weer de tuinstoelbus. Wat een enorme herrie is het binnenin, de motor maakt een kabaal van jewelste en heeft moeite bij ieder heuveltje. Ben benieuwd wanneer hij er mee stopt. Uiteindelijk kwamen we bij een soort landschildpadcentrum aan. Vanuit dit centrum worden landschildpadden beschermd. Een deel van de vrijwilligers bleven hier en ik ging weer in de kas aan het werk die tegenover het centrum ligt. Vandaag gingen we de planten die aangeslagen en voldoende groot waren verplaatsen. Ze kwamen te staan op de bedden die we afgelopen dinsdag hadden gewied. De kas bestaat uit twee gedeelten dat te maken heeft met de overkapping. Het deel waar de planten ontkiemen en wortelen is als het ware dubbel geïsoleerd waardoor er een hogere temperatuur heerst. Hier moet ook de waterhuishouding worden geregeld omdat er geen regen bij kan komen. Het andere deel is enkel geïsoleerd en hier is het dus iets koeler en kan de regen vrij binnen vallen. Zo schuiven de planten op en als ze afgehard en sterk genoeg zijn dan worden ze in de natuur uitgeplant. Zinvol werk denk ik.
In de kas zijn altijd twee Mockingbirds, spotvogels, aanwezig die net als onze roodborstjes ons op de voet volgen. Wij woelen de grond om en jagen insecten op dat een makkelijk maaltje oplevert. Plotseling joeg ik een enorme nachtvlinder op die ik niet had zien zitten vanwege zijn schutkleur. Wat een enorm beest en bijna net zo groot als de Mockingbirds. Het duurde maar even of ze zaten achter de vlinder aan. Om de beurt probeerden ze de vlinder te pakken. Waarschijnlijk was deze te sterk want telkens wist hij weer te ontsnappen. Maar na een poosje was de vlinder zo gehavend dat hij als maaltje diende. Het werk schoot mooi op en als verrassing kregen we aan het eind van de ochtend een barbecue aangeboden. Tegen twaalf uur zaten we aan twee grote tafels. Een van de medewerkers had rijst en een paar aardappelen gekookt, wat salade erbij en kip vanaf de barbecue en smullen maar. Ik weet het, ik weet het geen variatie in het eten maar het smaakte uitstekend!
Terug in het schildpadcentrum zag ik mijn eerste echte landschildpad. Wat een enorm beest, wat een schild en wat een kop. Hij at met veel smaak, althans aan zijn gesmak te horen, aan de uitgelegde bladeren. Dat is dus wat ze doen in het centrum. Ze hakken verse bladeren en leggen dit neer voor de schildpadden. Een soort gratis restaurant voor landschildpadden. Ik heb er maar een paar foto’s van genomen want ik weet niet of ik ze nog vaak zal tegenkomen. Wat een ochtend…
’s Middags weer bezig geweest met het gedrag van de zeeleeuwen. Ik had nu het makkelijke stukje strand en had dus ook tijd voor andere dingen. Lekker naar vogels gekeken en een hagedis geobserveerd. Prachtige kleuren en een mooie tekening over zijn rug. Een grote oranje vlek in zijn nek en oranje flanken. Prachtig beest. En zo zat ik heerlijk in de schaduw de luie zeeleeuwen te observeren en hoefde ik eigenlijk niets te doen want zij deden ook niets. Plotseling streek er een kleine witte vogel neer op het strand en rende heen en weer met de golven mee. Dat kon er maar eentje zijn, de Drieteenstrandloper, want die doen dat ook en ik had al gelezen dat ze hier als migrant zouden voorkomen. Weer zo een heerlijke ontmoeting met een Europese soort.
Het liep al naar vier uur en Ariel had gevraagd of Brigitte en ik na de telling naar het kantoor wilden komen. Hij wilde tekst en uitleg geven over het tellen van ons en de jonge dame uit China. Toen ik terugliep zag ik een slang over de weg kruipen. Ik weet dat de slangen op de Galapagos niet giftig zijn maar dat het kleine wurgslangetjes zijn. Het slangetje was zo een 80 cm lang maar het liep helemaal verkeerd voor hem af. Ze zijn behoorlijk dun en gecamoufleerd, net een tak van een boom. De chauffeur zag hem niet en reed er overheen. Ik baalde enorm maar het is niet anders en zijn staart bewoog nog toen ik hem oppakte. Ik heb hem op een muurtje gelegd maar al snel ging hij hard achteruit en gaf de geest. Het enige wat ik nog kon doen was een foto maken…
Op het kantoor vertelde Ariel dat de dame in kwestie aan de plaatselijke Universiteit studeerde en dat ze twee weken lang onderzoek deed naar het gedrag van jonge zeeleeuwen die nog gezoogd worden. Dit in tegenstelling tot wat ze zelf vertelde en wat ik haar heb gevraagd. Ik ga er maar vanuit dat het zo is en als ik haar nog een keer tegenkom zal ik het navragen…