Drie in een...

14 december 2015,

In alle vroegte liep ik naar het strand. Het was nog donker en heel voorzichtig begon het te schemeren, weldra zou de zon achter de horizon vandaan komen en voor de nodige warmte zorgen. Ik zeg bewust horizon want als je rondom door water wordt omgeven dan komt de zon uit zee en verdwijnt er ook weer in.
Je kunt je niet voorstellen dat de mensen die hier zijn geboren en nog nooit van het eiland zijn af geweest geen sneeuw kennen. Sneeuw kennen ze van televisie en van foto’s. Sneeuw doet mij niet alleen denken aan kou mar ook aan Kerst. En toen ik zo door de straten liep viel het mij op dat er toch heel wat huizen zijn waar kerstverlichting brandt. Niet alleen binnen waar de versierde bomen staan maar ook buiten om bomen of hekwerken heen zijn lichtsnoeren aangebracht. In tuinen staan arrensleeën en hangen kerstmannen. En al lopend kreeg ik dan toch een beetje het Kerstgevoel hoewel het voor mij lastig is om dat met bijna 30 graden te krijgen.
De zeeleeuwen lagen alweer of nog steeds op me te wachten. Lang niet zo veel als gisteravond maar ik telde tegen de 400 stuks. Veel jonge pas geboren zeeleeuwtjes lagen er op het strand, ik vond zelfs nog een nageboorte waar de Lavameeuwen druk mee bezig waren.
Vertelde ik van de week nog dat er een jonge zeeleeuw overal om melk bedelde hetgeen maar niet lukte, deze heeft het helaas niet overleefd en lag vanmorgen dood op het strand. Helemaal ingeteerd. Zo gebeurd er elke keer wel wat en is geen dag hetzelfde in de leeuwengroep. Na het tellen naar het kantoor van Parque Nacional de Galapagos om de gegevens weer in de computer te zetten. Projects-abroad werkt met deze organisatie nauw samen en wij leveren de input en zij stemmen het beleid er op af. Een mooie samenwerking.
In de morgen heb ik samen met Brigitte een aanvang gemaakt om de foto’s te verwerken. Ariel had inmiddels gevraagd of we de gefotografeerde dieren van San Cristobal wilden verwerken op grote sheets. Ik had een selectie gemaakt van hetgeen ik mooi vond en van elk dier tenminste één foto geselecteerd. Deze had ik alvast voorbewerkt zodat het sneller zou gaan op kantoor met de kleurenprinter. Nou dat viel aardig tegen. Ik dacht dat ik veel verschillende foto’s had maar er ontbrak nog van alles. De ochtend zoveel mogelijk gebruikt om te kijken wat we hadden en wat we konden gebruiken. Maar ook wat we nog moesten hebben. Meteen de foto’s uitgeprint en de Spaanse- en Engelse naam van de dieren erbij gezocht. Toch wel een heel karwij.
’s Middags zijn we naar het strand geweest om te proberen ontbrekende dieren te fotograferen. Zo had ik bijvoorbeeld geen goede foto van een volwassen mannetjes zeeleeuw. Nu trouwens nog niet en moet ik daar nog wat tijd aan spenderen. Of van een jong van bijna een jaar oud. Juist dit soort dingen geprobeerd vast te leggen. In de loop van de middag zijn we er weer fanatiek mee bezig geweest en nu begint het aardig te vorderen. We maken van elke groep een sheet. Zo krijg je sheets met vogels, met hagedissen en slangen, insecten enzovoort. Als de sheets klaar zijn worden ze opgehangen als een soort educatieve permanente expositie in het kantoor. Best wel leuk om te weten dat er dan veel mensen zijn die jouw foto’s zien en wellicht bewonderen…
Brigitte vertelde mij nog een aardige anekdote over kerst. Haar hostmother van ruim veertig had haar in volle ernst gevraagd, “Zou de Kerstman echt bestaan…?”
Brigitte had heel tactvol geantwoord, ….”misschien wel”…

15 december 2015

Mmmm…tja…en toen was er geen verhaal gisterochtend. Dat was balen. Ik baalde ook want tijdens de upload liep het programma vast en kreeg daarna steeds een foutmelding als ik het weer probeerde. Ik hoop dat het nu wel gaat lukken.
Het was te merken dat de taxichauffeur een goed gesprek heeft gehad met de projects-abroad leiding. Hij was vanmorgen ruim op tijd, sterker nog, zelfs vijf minuten te vroeg en dat voor Galapagos begrippen. We waren dan ook op tijd op het strand en hadden hem gevraag of hij om 6.15 uur ons weer wilde ophalen. Nou dat was niet tegen dovenmansoren gezegd want om 10 minuten over 6 kwam hij alweer aanstuiven. Gesprek heeft waarschijnlijk goed geholpen en ik kijk uit naar donderdag want dan hebben we hem weer nodig.
Terug in huis heb ik een tijdje op bed liggen relaxen, was moe en ik had even de tijd want ik had pas om 10 uur afgesproken met Brigitte om de posters af te maken. Rond 10 uur was ik op het kantoor en Brigitte zat al te wachten. Gelukkig hadden we gister al het nodige voorwerk gedaan en was er één sheet beschikbaar om mee te beginnen. Omdat we van de vogels de meeste foto’s hadden, hoe kan het ook anders, zijn we hiermee begonnen. Omdat er twee foto’s op één uitgeprinte A4 stonden moesten we die eerst uitsnijden. Helaas geen stanleymes aanwezig dus met de schaar maar dat was een kinderschaartje dus dat schoot niet erg op. Materiaal hebben ze hier niet want toen ik om Pritt vroeg kreeg ik zo een potje kinderlijm zonder kwastje. Tjongejonge….
Maar roeien met de riemen die je hebt en we kregen zowaar de uitgeknipte foto’s met de lijm vast op de sheet. We hebben er een mooi geheel van gemaakt en toen we klaar waren hebben we het op kantoor laten zien en daar vonden ze het ook mooi. Ruimte aan de muren gemaakt in het zaaltje waar de vrijwilligers altijd bijeenkomen en daar hebben we ze met behulp van plakband aan de muur bevestigd. Hoop dat het vast blijft zitten met deze hitte. Morgen kijken of we de rest kunnen maken. Het meeste voorwerk is nu wel klaar en het is een kwestie van plakken geblazen. Hopen dat de andere sheets dan ook gearriveerd zijn want dat moet je altijd maar weer afwachten.
De middag was gereserveerd om zeeleeuw gedrag vast te leggen. Heerlijk in de warme schaduw naar de groep leeuwen kijken en observeren wat ze doen. Geweldig om te zien hoe de bijna volwassen mannetjes onderling vechten wie de sterkste is. Maar als de oude leeuw zelf het strand opkomt zijn alle gevechten ineens afgelopen en gaat iedereen languit op het strand liggen en doen alsof hij slaapt. Het is allemaal zo voorspelbaar en zo leuk om te zien dat je er blijft van genieten. De jonge doen niets anders dan spelen, spelen en nog eens spelen en vandaag deden ze weer haasje over in het water wat een paar leuke plaatjes opleverde.
Toen ik klaar was ben ik er op uit getrokken om voor komende vrijdag iets te kopen voor een volunteer. We hebben namelijk lootjes getrokken voor het Kerstdiner. Gezamenlijk eten en onder het genot van een drankje een kadootje uitpakken. Ik heb er lang over moeten nadenken maar ik ben uiteindelijk geslaagd met een grote drinkbeker met de tekst “I love Galapagos”. Ik hoop dat zij ook van de beker houdt en dat deze onbeschadigd aankomt in het land waar ze woont.
Toen ik klaar was kwam ik Brigitte tegen die zat te genieten op het terras van een groot glas drinken. Ik ben erbij aangeschoven en heb ook zo een lekker koel glas besteld.
Mmmm….heerlijk!

16 december 2015

De site van ‘waarbenjij.nu’ is nog steeds buiten werking. Ik heb de helpdesk al een mailtje gestuurd maar ze hullen zich in stilzwijgen. Ik baal er enorm van maar het is gewoon niet anders.
Het strand lag vanmorgen helemaal vol met zeeleeuwen. Het was hoogwater en allemaal lagen ze boven de vloedlijn te slapen. Op Playa Armada telde ik meer dan het dubbel dan gewoonlijk en had ik er zo rond de 180 stuks. Playa de Los Marinos was helemaal een gekkenhuis. Ik kon er over de hoofden lopen zo vol lag het. Het was moeilijk om subgroepen te maken en die dan te tellen. Ik hoop dat het een beetje goed is gegaan en dat ik niet teveel dubbel heb geteld. Uiteindelijk bleef de teller steken om zo een 400 exemplaren. En dat is best veel!
Gisteren had ik nog wat foto’s gemaakt die in onze sheets ontbraken. Eindelijk ook een goede foto kunnen maken van een volwassen mannetje. Dit is lastig omdat ze meestal in het water blijven en heen en weer blijven zwemmen om concurrenten weg te houden. Gelukkig kwam hij tien seconden op het strand om even poolshoogte te nemen en dat was precies genoeg voor mij om een paar foto’s te maken. Vanmorgen de foto’s uitgezocht en bewerkt tot de details waar het om gaat. Later op de ochtend heb ik samen met Brigitte de voorlichtingssheets zo goed als af gemaakt. De gisteren met plakband opgehangen sheet was al van de muur gegleden want het plakband hield niet. Wat een materiaal hebben ze hier. Ze willen van alles maar het ontbreek ook aan alles. Ik snap er niets van.
De lunch was verrassend vandaag. Soep vooraf en uiteraard rijst met iets erbij. Dta iets erbij bleken slakken uit zee te zijn. Ik vond het er ook nogal vreemd uitzien en het smaakte eigenlijk ook niet ergens naar. Nu had ik in Nederland al eens een paar Alikruiken gegeten en daar vond ik het wel wat op lijken. Galo vertelde me dat het slakken waren met een huisje die in zee leefden en op de lavarotsen vastzaten. Nou dat klinkt precies als Alikruik!
In de loop van de middag nog even naar het strand geweest waar ik Ariel tegenkwam met de nieuwe vrijwilliger die ingewerkt werd om mijn plaats als teller over te nemen. Hij gaat vrijdag met mij mee en dan kan ik hem de fijne kneepjes van het zeeleeuwentellersvak bijbrengen.