Brand...!?

11 december 2015
Vandaag was het Dirty Day en dat betekent dat er wat opgeknapt of grondig schoongemaakt moet worden. Het kantoor van projects-abroad was aan de beurt. Nu ging het niet om het kantoor zelf maar het rondom gelegen terrein.
Maar eerst ben ik om 5.30 uur begonnen met het tellen van de zeeleeuwen. Op Playa Oro heb ik maar één jong mannetje kunnen ontdekken dat daar lag te slapen, dus was ik hier zo klaar. Het tweede stukje strand, Playa Mann, had ook al niet zoveel te bieden en het schoot alweer aardig op. Op naar Perial en daar lagen warempel zomaar een paar zeeleeuwen te luieren. Sommige gaven hun jong te drinken en dan is het makkelijk om het in te vullen op het papier. Plotseling zag ik op de stenen een klein reigertje staan met iets in zijn bek waarmee hij aan het worstelen was. Het bleek een Lava Herron te zijn met een slangachtig visje. Het visje krulde steeds om zijn bek heen waardoor hij het moest loslaten en opnieuw pakken. Het gevecht, waarvan de uitkomst eigenlijk al was beslist, duurde algauw een kwartier. Heerlijk om naar te kijken hoe het reigertje het uiteindelijk wist te verzwelgen. Langzaam zie je dan het palingachtige dier door de slokdarm de maag in kronkelen. Gelukkig heb ik een paar foto’s weten te maken zodat het geheel vastligt.
En zo vorderde de ochtend gestaag en was ik alweer toe aan mijn laatste stukje strand, Punta Carola. Hier zag ik een vrouwtje een jong zogen en verder lag er helemaal niets. Uiteraard ben ik weer even “mijn” vuurtoren ingeklommen om een Albatros te spotten, hetgeen alweer niet gelukt is. Het begint bijna een obsessie te worden om er eentje te zien. Heerlijk even een half uurtje over de zee te zitten turen en ik zag allemaal Jan van Genten, Noddy’s, Lava meeuwen en diverse soorten stormvogels langskomen. Het blijft toch lastig om ze op naam te brengen. Ik probeer er een goede foto van te maken en dan aan de hand van het boek er uit zien te komen wat het is. Veel bladeren en lezen van teksten, maar het lukt niet altijd. De gisteren gefotografeerde stern lukt mij niet om op naam te krijgen. Dat wordt nog wel een paar avondjes bladeren als ik weer thuis ben. Gelukkig is het vroeg donker zodat ik de hele avond dan nog voor me heb.
De gegevens van deze morgen maar meteen in de computer verwerkt zodat de administratie zo voor het weekend ook weer aan de kant is. Daarna naar het kantoor van project-abroad gelopen alwaar ik vanuit de verte een brandweerwagen zag staan. Geen zwaailicht en ook geen dikke rookpluimen wellicht was het vuur al gedoofd. Toen ik dichterbij kwam en de stenen trap op wilde gaan om bij het kantoor te komen was de brandweer juist bezig met veel water de trap schoon te spoelen. Ik zag ook twee vrijwilligers met bezems de treden schrobben. Aha, zelfs de brandweer kwam er aan te pas om met water het nog schoner te krijgen!
Overal waren vrijwilligers bezig om de boel schoon te maken, onkruid te wieden, vuil te verzamelen en te vegen. Het hele terrein rondom het kantoor kreeg een opknapbeurt. En al gauw had ik de handen ook al uit de mouwen, hoewel dat snel gaat met een projects-abroad t-shirt aan, en was ik bezig met het wieden van onkruid. Tot mijn verbazing zag ik dat ik een heel ander T-shirt aan had dan alle andere vrijwilligers. De mijne was voorzien van een oud logo en op de rug was geen mooi Galapagospatroon aanwezig. Ik heb gevraagd of ik net zo een shirt kon krijgen als elke andere vrijwilliger, maar dat schijnt toch erg moeilijk te zijn. Het T-shirt verhaal gaat dus nog verder…
Nadat alles netjes was schoongemaakt kwam er een grote bak met verf te staan en moesten de trottoirbanden en alle grote lavablokken wit worden gemaakt. Nu kennen ze geen Flexa, Histor of Gammaverf hier maar wat er gebruikt werd was ook niet ‘je van het’. Het leek wel iets van een kalk of gips houdend waterig papje dat overal op werd gesmeerd. In de zon droogde het snel en er bleef niet veel over van het spul. Het werd niet echt wit maar de stenen absorbeerde het vocht en lieten een waasje poeder achter. Volgens mij hadden ze er net zo goed tandpasta op kunnen smeren dan was het in ieder geval langer wit geweest…
’s Middags had ik mijn tweede evaluatiegesprek met de hoofdmanager. Eerst even over koetjes en kalfjes en daarna to the point. Ik had wel wat dingen op mijn lijstje staan en heb hem zo goed mogelijk verteld wat er verbeterd zou kunnen worden. Af en toe wordt er zo inefficiënt gewerkt dat er veel tijd en geld verloren gaat en dat is jammer. Het viel me mee dat hij een en al oor was en veel aantekeningen zat te maken. Ook heb ik hem het verhaal van de taxichauffeur verteld dat hij nog niet kende. Hij zou meteen actie nemen want dit kon echt niet. Ook heb ik hem aangegeven dat het schema van het tellen en observeren van de zeeleeuwen met daarnaast nog andere werkzaamheden niet zo een hele goede combinatie is. Hij daagde me uit om een nieuw schema te maken en andere werkzaamheden te bedenken die we konden gaan doen. Hij was ontzetten blij met mijn feedback en vond het een zinvolle discussie. En met deze boodschap zijn we weekend gaan vieren…