Prehistorie...

Woensdag 9 december 2015

Om half zes liep ik alweer langs het strand. Het was rustig met de zeeleeuwen en was vrij snel klaar met tellen. De stranden waren leeg en heb er in totaal maar negen gezien. Onderweg kwam ik de vogelvangers weer tegen die juist de netten gingen opzetten. Ik ben vandaag niet wezen kijken en ik zoek ze een andere keer wel weer op.
Ik ben boven op de vuurtoren geklommen waar je een goed uitzicht over zee hebt. Nu is de vuurtoren niet zo heel erg groot en hoog, en binnenin is een trap gebouwd. Met vijftien treden ben je al boven. Alle tijd om de Grote Oceaan af te turen naar Albatrossen, welke ik tot op heden nog steeds niet heb gezien. Wel de nodige stormvogels, jan van genten en fregatten gezien maar niet hetgeen wat ik zoek. Aan de horizon zag ik een compacte witte vogel vliegen welke mij erg deed denken aan een Keerkringvogel. Deze staat ook wel redelijk hoog op mijn verlanglijstje om die eens te zien. Ik heb foto’s van de vogel gemaakt maar er is geen soep van te maken. Veel te ver weg.
Ik heb wel een foto van het eiland tegenover San Cristobal genomen. De lavarotsen zijn krijtwit door de hoeveelheid uitwerpselen van de grote hoeveelheid vogels die hier zitten te rusten en te poetsen. Dit is op afstand mooi te zien.
Het is heerlijk bovenop de vuurtoren, nou ja, ik bedoel die uit de kluiten geschoten fakkel. Van de week gaven ze hem een grondige schilderbeurt. Ziet er nu weer fris uit! Door al het getuur over zee ben ik de tijd een beetje kwijtgeraakt en was ik pas laat op kantoor om de gegevens aan de computer toe te voegen. Ach, het waren er ten slotte maar negen.
Op de terugweg struikelde ik over de hoeveelheid zeeleguanen di op het strand lagen te zonnen. Er zijn er heel veel op San Cristobal. Ook zo een soort die alleen op de Galapagos voorkomt en nergens anders ter wereld. Een vegetarisch beest want hij leeft van algen en planten. Met zijn bek schraapt hij dat van de lavarotsen onder water. Ze krijgen daarbij grote hoeveelheden zout binnen wat ze door hun neus weer uitniezen. Het verschil tussen mannetjes en vrouwtjes is redelijk makkelijk te zien. De stekels op de rug van het mannetjes zijn langer dan die van de vrouwtjes. Daarnaast worden mannetjes ook veel groter dan de wijfjes. Een uitgegroeid exemplaar kan we 1.75 meter bereiken met een gewicht van rond de vijftien kilogram. Ze hebben korte krachtige stompe poten met lange nagels. Deze dienen als anker als ze in de stroming naar voedsel zoeken. Tijdens het duiken houden ze de poten strak langs het lichaam en bewegen ze de lange staart slangachtig waardoor ze vooruit komen. Elk eiland heeft weer zijn eigen ondersoort welke te herkennen zijn aan de kleurvariëteit. Ondanks het feit dat ze goed kunnen zwemmen vindt er geen uitwisseling plaats tussen de eilanden. De dieren leven overdag en ’s nachts liggen ze verscholen om te slapen. Dit heeft te maken met het feit dat ze koudbloedig zijn. Voor iedere duik moeten ze eerst goed opwarmen en als ze klaar zijn met eten gaan ze direct weer aan land om te zonnen. Ze liggen op de zwarte lavastenen die een hoop warmte absorberen waardoor ze weer snel op temperatuur zijn.
De volwassen exemplaren hebben op het land geen natuurlijke vijanden, in het water is de leguaan een smakelijk hapje voor haaien. Dit geeft ook een tegennatuurlijk gedrag want zeehonden en zeeschildpadden vluchten juist het water in bij onraad. De leguaan zwemt daarentegen zo snel mogelijk terug naar het land als je hem er in gooit. Ook heeft het te maken met de trager wordende motoriek als hij in het water afkoelt. De eieren worden in het zand gelegd en de vrouwtjes graven daartoe een gang van ongeveer een meter. De temperatuur broedt de eieren uit. Ratten vormen hier ook een probleem omdat ze de eieren opgraven.
Darwin heeft ook nog een aantal zeelleguanen beschreven maar had er niet veel mee op. Hij noemde ze onhandig en walgelijk. Ik ben het absoluut niet met hem eens want ik vind het prachtige dieren die nergens bang voor zijn.
In de middag weer een zware Spaanse les gehad van Ariel. Vandaag wat dingen behandeld die je nodig hebt om te vragen. Best handig zo één op één want dat leert snel. Kreeg wel een hoop huiswerk mee en hoop dat ik het allemaal kan leren. Veel woordjes en wat zinnetjes. Wellicht is dit de manier dat het wat sneller gaat, Spaans blijf voor mij lastig.
Nee, geef mij maar zeeleguanen, dan voel je je duizenden jaren teruggeplaatst in de tijd, toen er nog draken leefden…