Zeeleeuw als portier...

Maandag 30-11-2015
El Niño op komst….?
Regen, regen en nog eens regen, het kan niet op. Gister bijna de hele dag geregend en vandaag zo een beetje de hele ochtend en sinds vanavond een uur of vijf regende het alweer. Waarschijnlijk heeft dat te maken met de komst van el Niño. Dit fenomeen zorgt voor de opwarming van het zeewater van de Stille Oceaan langs de Evenaar. Als het opgewarmde zeewater de overhand krijgt dan duwt het als het ware de koude stroom naar beneden. Dit geeft allerlei ‘weersproblemen’ van enorme droogte in Indonesië en Australië tot heftige regenval langs de kust in Zuid-Amerika. Zelfs Europa kan gebukt gaan onder veel meer regenval in het voorjaar dan normaal. Uiteraard heeft dit zijn weerslag op het leven in de zee. El Niño betekent trouwens (Kerst)kind omdat het rond die tijd plaatsvindt.
Vanmorgen had ik Anne uit Engeland met me mee omdat zij het leuk vond om eens mee te helpen met Zeeleeuwen tellen. Ik kreeg van Ariel de opdracht om haar uit te leggen hoe het in zijn werk gaat. Zo liepen we Malecon af op zoek naar Zeeleeuwen. Het was hoog water zodat de lavastenen geheel verdwenen waren en het vrij gemakkelijk ging met het opsporen van de dieren. Gelukkig maar want de regen hield onophoudelijk aan. Het formulier was zeiknat en schrijven lukte nauwelijks.
Het tweede strandje, Los Marinos, was wat drukker. Vooraan op het strand liggen de vrouwtjes en de jongen. Hier wordt gezoogd, gespeeld en gerust. Het lijkt wel een grote kindertuin met al die jonge leeuwen. Prachtig om te zien hoe ze tikkertje en haasje over spelen. Soms heb ik het idee dat ze zelfs verstoppertje doen. Het duurde even voordat we de hele groep op papier hadden maar uiteindelijk was het gelukt. Het blijft natuurlijk altijd een momentopname want soms krioelen ze door elkaar heen of gaan er enkele naar zee of komen juist uit zee. Als je dit niet in de gaten hebt gaat het fout bij het tellen.
Achterin liggen de mannen. Jonge, wat oudere mannen, bijna volwassen en één volwassen man, deze waakt over zijn harem. De hele tijd zwemt hij op en neer en houdt de boel in de gaten. Mocht er een jonger mannetje te dichtbij zijn vrouwtjes komen dan is het menens. Hij schiet het water uit en laat zijn gezag gelden. Prachtig om te zien hoe dat gaat. Helaas vond ik vanmorgen ook mijn eerste dode en twee ernstig zieke zeeleeuwen die het zeker niet gaan redden.
Op naar het laatste strand.
Aangekomen op Playa Armada zagen we een ernstig gewonde zeeleeuw liggen. Zijn huid was vanaf zijn nek over zijn schedel via zijn oog tot aan het puntje van zijn neus open. Je keek zo op zijn schedel en van de oogkas was niet veel meer over. Waarschijnlijk in gevecht geweest met een haai en je zag aan het beest dat hij veel pijn had. Hier woont geen Lenie ’t Hart en de natuur doet zijn werk. Niet te lang bij stilstaan en de telling afmaken. Toen we klaar waren hield de regen ook op…
Eind van de ochtend ben ik nog even een rondje wezen lopen door het dorp en langs het strand. Ik merk dat ik al met hele andere ogen naar de zeeleeuwen kijk dan toen ik hier aankwam. Zo viel het mij op, ondanks de hoeveelheid waakhonden die ze hier hebben, dat er ook waakzeeleeuwen zijn. Een leeuw had bedacht om tegen de voordeur van een huis te gaan liggen. Hij moest hiervoor eerst een trapje op maar daarna had de eigenaar zijn eigen portier. (zie foto in de galerie) Het blijven grappige beesten!
In de middag een wandeling met Anne gemaakt. We zijn naar het verste strand gelopen waar je nog mag komen. Veel gebied is verboden toegang om de natuur zoveel mogelijk te beschermen. Ik heb begrepen als je betrapt wordt in een verboden zone dat de bekeuring aanzienlijk is. Het weer werkte aardig mee en het was niet te warm en niet te koud. Heerlijk op het strand gezeten in de wind (nee, niet verbrand) en gekeken naar de spelende en luierende zeeleeuwen. Na een uurtje ontspanning zijn we weer teruggelopen naar het dorp waar we Helga en Ruth, twee andere vrijwilligers, tegenkwamen die juist een bakje koffie gingen halen. We hebben heerlijk een bakje met ze meegedronken…