De eerste dag
Door: Lex Tervelde
Blijf op de hoogte en volg Lex
19 November 2015 | Ecuador, Guayaquil
Eindelijk zover…
Ik leefde er al maanden naar toe en eindelijk brak de dag aan dat het daadwerkelijk ging gebeuren. Afgelopen weekend de koffer en rugzak gepakt. Ik kwam tot de ontdekking dat ik nog ruimte en kilo’s over had in de koffer. Ik kwam niet eens aan de maximaal gestelde 23 kilogram, terwijl naast mijn kleding ook al mijn fotospullen, boeken en verrekijker er al in zaten. Ik kon niets meer bedenken om mee te nemen en om 5 uur zat ik in de trein. Dat was maar gelukkig ook wat het was deze ochtend een van de drukste spitsen ooit. Ik hoorde dat de hele snelweg vanuit het noorden naar Amsterdam vol stond. Ik had vast het vliegtuig niet op tijd gehaald als ik met de auto was gegaan.
Voor het vertrek ontmoette ik nog een collega op Schiphol om echt de allerlaatste werkzaamheden af te ronden. Nadat dit was gebeurd en de allerlaatste Nederlandse bak koffie had gedronken begaf ik me naar de gate, alwaar het boarden voorspoedig verliep. Het vliegtuig zat afgeladen vol en er was werkelijk geen stoel meer over dus zaten er zo een 430 mensen in het toestel. Allemaal Ecuadorianen een enkele Nederlander en een paar Zweden. De voertaal was dan ook Spaans. Uiteraard zat ik naast een Ecuadoriaan en nadat het ijs wat was gesmolten raakten we zowaar wat aan de praat en kon ik meteen mijn Spaans testen. Voordat ik op reis ging heb ik een paar lessen Spaans gehad en ik moet zeggen….ik bakte er niets van. In de praktijk is het moeilijk maar gelukkig kon ik met steekwoorden toch een hoop duidelijk maken en andersom lukte dat ook.
Het werd een turbulente reis. Vanaf opstijgen tot landen hebben we over een wolkendek gevlogen. Wat blijft dat toch een prachtig gezicht. Ik bedoel om er boven te zitten en niet eronder. Allerlei verschillende vormen, van bloemkolen tot vlakke aaneengesloten eenheden. Enorme opstijgende trechters tot ver in de stratosfeer en dan vlieg je weer over een wattendeken van plukjes wolken. Door deze wolkenmassa’s heeft het vliegtuig de hele weg gebonkt en geschud. We zijn zelfs nog tweemaal een eind gevallen omdat we in een luchtzak terecht kwamen. Ze hadden net de koffie ingeschonken maar die kon dus weer opnieuw geserveerd worden. Overal druppelde koffie en bij degene die het niet op tijd op hadden lag het in hun schoot. Wat een bende in het vliegtuig.
Helaas heb ik van de aarde die onder ons doorschoof niet veel gezien. Nu is er boven de Atlantische oceaan ook niet heel veel beleven ook niet als het wel helder weer zou zijn.
Grappig is het wanneer je met het licht meevliegt het bleef ongeveer 20 dag op deze manier. Ik steeg om 10.30 uur op en landde om 18.30 uur in Guayaquil. Het tijdsverschil meegerekend was het al 00.30 ’s nachts. Nu zie ik dat het inmiddels 2.30 uur is als ik mijn blog schrijf maar hier is het dan nog in de vooravond.
Een tussenstop in Quito. Ik hoorde dat pas gisteravond toen ik telefonisch incheckte. Online inchecken lukte me niet dus toen maar gebeld. Ik wil namelijk persé aan het raampje zitten omdat ik dan lekker naar buiten kan kijken en als het heel mooi is ook nog wat foto’s kan maken. Tijdens het bellen met de servicedesk had ik een paar eisen. Ik wilde aan de rechterkant zitten, gezien vanuit de staart, en bij een raam met vrij uitzicht. De medewerkster werd nieuwsgierig en vroeg waarom ik dit zo specifiek wilde. Mijn antwoord was kort. ‘Dat heeft te maken met de zon’.
Gelukkig was er nog een stoel vrij en kwam helemaal achterin het vliegtuig te zitten op de één na laatste rij. Een heerlijke plek bleek later.
De tussenstop hield niet veel in. Passagiers die in Quito moesten zijn werden hier uit het vliegtuig gelaten en nieuwe passagiers die naar Amsterdam moesten konden hier instappen. Deze vlogen dan mee naar Guayaquil waar de meeste reizigers uitstapte en daarna werd het volgeladen met passagiers die naar Amsterdam moesten. Zo is het vliegtuig bijna aan een stuk in de lucht want morgen om 10.30 uur vliegt het weer terug vanuit Amsterdam naar Quito en Guayaquil.
Toch wel gek eigenlijk dat je ’s morgens bij 10 graden in Amsterdam staat en ’s avonds in je korte broek bij 28 graden.
Onderweg zag ik mijn eerst werkende vulkaan. Niet zo een vuurspuwende maar grote aswolken uitstotend. Prachtig gezicht als je er bijna overheen vliegt. Gelukkig kon ik wat foto’s maken en de zon stond er prachtig op te schijnen zodat je door de aswolk heen keek. Magnifiek gezicht.
Het online geboekte hotel in Guayaquil ging perfect. Ik kreeg van de hoteleigenaar een mailtje of hij me moest oppikken op de luchthaven, hetgeen ik niet afsloeg. Toen ik gearriveerd was en buiten stond belde ik hem en na 5 minuten zat ik al in een hele oude Volvo die net nog niet met ijzerdraadjes aan elkaar hing. Door een helse verkeersdrukte waren we goed 15 minuten later in het hotel. Eenvoudig, sober maar wel schoon met stromend water. Mijn Galapagosavontuur is begonnen.
-
19 November 2015 - 06:44
Carel:
Veel plezier daar Lex.
Ik blijf je graag volgen -
19 November 2015 - 07:05
Wia:
Je reis is begonnen. .veel plezier en fijn dat ik weer mee mag genieten van je belevenissen. .altijd weer mooi om je indrukken te lezen. .succes en veel plezier. .
Gr wia -
19 November 2015 - 10:04
Monique:
Hallo Lex,
Wat weer een mooi verhaal en mooie foto's. Je reis is nu echt begonnen en kijk uit naar je mooi verhalen.
Heel veel plezier de komende weken.
Groeten Monique -
19 November 2015 - 22:04
Berta:
Heej Lex,
Gaaf om weer je verhaal te lezen... volgens mij ben je je roeping tot schrijver
misgelopen, maar wie weet later nog, als je oud en grijs bent.
Schitterende foto's... k kijk al uit naar de volgende.
En een heel goede reis verder... En boven al: Geniet !
groetjes,
Berta
-
20 November 2015 - 15:47
Giny:
Hoi Lex,
Heb je eerste verslag gemist, maar inmiddels gelezen en dit gaat wat beloven!
Heel veel plezier!!
Giny
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley