Zeeleeuwen en zeeleeuwinnen...
Door: Lex Tervelde
Blijf op de hoogte en volg Lex
25 November 2015 | Ecuador, Galapagos Islands
Dinsdag 24 november 2015
Tellen, tellen en nog eens tellen…
Juist ja, het wekkertje liep dus al om 4.45 uur af. Mijn hostmother, Italia, had al twee sandwiches en een gebakken eitje klaarliggen. De stevige bak koffie deed de rest om wakker te worden. Tegen 5.15 uur toog ik naar het strand waar Ariel mij al stond op te wachten. Heerlijk zo ’s morgens in alle vroegte. Lekker koel en bijna geen mensen op straat. Het begon al wat licht te worden en wij zochten de eerste groep op om te kijken wat er allemaal bij elkaar lag. Ik heb begrepen dat juist in alle vroegte de zeeleeuwen bij elkaar komen op het strand om te rusten. Ze verteren dan hun voedsel en onderhouden hun vacht. Jonge dieren worden gezoogd en de bijna volwassen mannetjes proberen de vrouwtjes te versieren. Het lijkt ook net op de mensenwereld.
Ik blijf me verbazen over het feit dat ze zo tam zijn. De meeste tillen niet eens hun kop op als je op 50 cm naast ze staat. Alleen de volwassen mannetjes, de bijna volwassen mannetjes en de vrouwtjes met jong, zijn soms heel even agressief. Ze laten dan met een brulletje weten dat je iets te dichtbij staat. Je doet een stap achteruit en ze slapen zo weer verder. Ongelofelijk!
Bij de eerste groep moest ik even wennen aan het invullen van het formulier. Alles staat er in het Spaans op maar na twee stranden gedaan te hebben kende ik de woorden uit mijn hoofd. Ariel was behoorlijk onder de indruk hoe snel ik het allemaal oppikte om te zien of het volwassen of jonge beesten zijn. Het lastigste is jonge mannetjes te onderscheiden van volwassen vrouwtjes omdat die even groot zijn. Maar gelukkig zijn er een paar uiterlijke kenmerken waaraan wijfjes of mannetjes zijn te herkennen. Je moet goed opletten want ze kunnen overal liggen, vooral de jonge beesten zijn snel aan het oog onttrokken met hun 50 tot 70 cm. Erg leuk werk om tussen de leeuwen te lopen en ze te observeren.
Nadat we twee stranden hadden gedaan moesten we een soort brug over en juist toen we overstaken zwom er een kanjer van een zeeschildpad onderdoor. Ik stond even perplex, wat zijn die groot! Maar met een onbeschrijfbare elegantie zweven ze door het water. Met de voorpoten af en toe een slag en ze zijn zo weer in de diepte vertrokken. Nu zie je dit soort beelden wel eens op de televisie maar in het echt is het vele malen mooier. En zo kon ik weer een nieuwe diersoort aan mijn inmiddels lange lijst toevoegen.
De laatste twee stranden had Ariel het al met me geschoten en kon ik het bijna alleen af. Ik maakte nauwelijks nog fouten met het op geslacht en leeftijd brengen van de zeeleeuwen. Volgens hem waren er weinig vrijwilligers die het zo snel oppikte en deze veer heb ik maar in mijn zak gestopt!
Na al het tellen zijn we naar het kantoor gegaan om de gegevens in de computer te verwerken. Alles rondom de zeeleeuwen wordt bijgehouden en dus moest het ook vastgelegd worden. Tijdens het tellen hadden we ook zaken genoteerd zoals het aantal zogende dieren, verstoring door honden en zieke of gewonde beesten. Als we konden zien dat er eentje zwanger was en bijna moest werpen werd dat ook genoteerd en zo hadden we een waslijst aan gegevens. Heerlijk werk, niet moeilijke en lekker ontspannen. Rond 10 uur was ik weer bij de gastfamilie alwaar ik mij verder ontspande van deze zware klus…
Ik kreeg aan het einde van de telsessie te horen dat ik ’s middags om drie uur in het kantoor werd verwacht. Daar ontmoette ik Jonathan die mij nog wat verdere uitleg zou geven over de zeeleeuwen. Dit hield in dat ik te horen kreeg dat mij al stukken strand werden toebedeeld die ik zelf maar moest gaan inventariseren. Daarnaast krijg ik de komende week een verdere speciale opleiding en ga me vier weken met de zeeleeuwen bezighouden. Dat ze onder de indruk waren daar had ik al zo een vermoedde van maar dat ik al alleen zou worden losgelaten overtrof mijn stoutste verwachting. Ik had er al iets over gelezen maar dat het mij ten deel zou vallen is toch wel een eer. Hoewel ik daar gisteren nog anders over dacht.
Vanuit het kantoor ben ik nog even teruggegaan naar het strand gewapend met fototoestel want ik heb inmiddels ontdekt dat er Steenlopers zitten. Veel Steenlopers zijn voorzien van kleurringen of van een metalen ring en het zou toch wat zijn als ik er eentje zou ontdekken. Het is bekend dat ze vanuit Afrika via Europa naar Noor-Amerika trekken, en waarom zouden ze niet doorvliegen naar de Galápagos? Niet geschoten is altijd mis. Helaas geen ringen kunnen ontdekken maar heb wel een paar andere foto’s kunnen maken. Ik heb nu ook een foto van de Blauwvoet Jan van Gent, ook zo een endemische soort en alleen bekend van de Galápagos. Tegen de avond heb ik nog een tijdje over zee zitten turen door mijn verrekijker. Veel Fregatvogels, Jan van Genten en een Stormvogeltje gezien. Ook weer zo een soort die je in Nederland niet zo vaak tegenkomt. Al turend en kijkend zag ik iets boven water uitkomen en weer wegduiken. Ik dacht eerst aan een Zeeleeuw maar dat vond ik wat ver weg. Toen ik het beter zag liepen de rillingen over mijn rug, mijn eerste walvisachtige. Ik kon niet zien welke soort het was maar ik was er helemaal zeker van dat het er eentje was. Wat een prachtige afsluiting van een bijzondere dag.
Ik laat de voetbalwedstrijd voor de vrijwilligers vanavond maar aan mij voorbij gaan…ik ben mijn sportkleding vergeten mee te nemen…
Tellen, tellen en nog eens tellen…
Juist ja, het wekkertje liep dus al om 4.45 uur af. Mijn hostmother, Italia, had al twee sandwiches en een gebakken eitje klaarliggen. De stevige bak koffie deed de rest om wakker te worden. Tegen 5.15 uur toog ik naar het strand waar Ariel mij al stond op te wachten. Heerlijk zo ’s morgens in alle vroegte. Lekker koel en bijna geen mensen op straat. Het begon al wat licht te worden en wij zochten de eerste groep op om te kijken wat er allemaal bij elkaar lag. Ik heb begrepen dat juist in alle vroegte de zeeleeuwen bij elkaar komen op het strand om te rusten. Ze verteren dan hun voedsel en onderhouden hun vacht. Jonge dieren worden gezoogd en de bijna volwassen mannetjes proberen de vrouwtjes te versieren. Het lijkt ook net op de mensenwereld.
Ik blijf me verbazen over het feit dat ze zo tam zijn. De meeste tillen niet eens hun kop op als je op 50 cm naast ze staat. Alleen de volwassen mannetjes, de bijna volwassen mannetjes en de vrouwtjes met jong, zijn soms heel even agressief. Ze laten dan met een brulletje weten dat je iets te dichtbij staat. Je doet een stap achteruit en ze slapen zo weer verder. Ongelofelijk!
Bij de eerste groep moest ik even wennen aan het invullen van het formulier. Alles staat er in het Spaans op maar na twee stranden gedaan te hebben kende ik de woorden uit mijn hoofd. Ariel was behoorlijk onder de indruk hoe snel ik het allemaal oppikte om te zien of het volwassen of jonge beesten zijn. Het lastigste is jonge mannetjes te onderscheiden van volwassen vrouwtjes omdat die even groot zijn. Maar gelukkig zijn er een paar uiterlijke kenmerken waaraan wijfjes of mannetjes zijn te herkennen. Je moet goed opletten want ze kunnen overal liggen, vooral de jonge beesten zijn snel aan het oog onttrokken met hun 50 tot 70 cm. Erg leuk werk om tussen de leeuwen te lopen en ze te observeren.
Nadat we twee stranden hadden gedaan moesten we een soort brug over en juist toen we overstaken zwom er een kanjer van een zeeschildpad onderdoor. Ik stond even perplex, wat zijn die groot! Maar met een onbeschrijfbare elegantie zweven ze door het water. Met de voorpoten af en toe een slag en ze zijn zo weer in de diepte vertrokken. Nu zie je dit soort beelden wel eens op de televisie maar in het echt is het vele malen mooier. En zo kon ik weer een nieuwe diersoort aan mijn inmiddels lange lijst toevoegen.
De laatste twee stranden had Ariel het al met me geschoten en kon ik het bijna alleen af. Ik maakte nauwelijks nog fouten met het op geslacht en leeftijd brengen van de zeeleeuwen. Volgens hem waren er weinig vrijwilligers die het zo snel oppikte en deze veer heb ik maar in mijn zak gestopt!
Na al het tellen zijn we naar het kantoor gegaan om de gegevens in de computer te verwerken. Alles rondom de zeeleeuwen wordt bijgehouden en dus moest het ook vastgelegd worden. Tijdens het tellen hadden we ook zaken genoteerd zoals het aantal zogende dieren, verstoring door honden en zieke of gewonde beesten. Als we konden zien dat er eentje zwanger was en bijna moest werpen werd dat ook genoteerd en zo hadden we een waslijst aan gegevens. Heerlijk werk, niet moeilijke en lekker ontspannen. Rond 10 uur was ik weer bij de gastfamilie alwaar ik mij verder ontspande van deze zware klus…
Ik kreeg aan het einde van de telsessie te horen dat ik ’s middags om drie uur in het kantoor werd verwacht. Daar ontmoette ik Jonathan die mij nog wat verdere uitleg zou geven over de zeeleeuwen. Dit hield in dat ik te horen kreeg dat mij al stukken strand werden toebedeeld die ik zelf maar moest gaan inventariseren. Daarnaast krijg ik de komende week een verdere speciale opleiding en ga me vier weken met de zeeleeuwen bezighouden. Dat ze onder de indruk waren daar had ik al zo een vermoedde van maar dat ik al alleen zou worden losgelaten overtrof mijn stoutste verwachting. Ik had er al iets over gelezen maar dat het mij ten deel zou vallen is toch wel een eer. Hoewel ik daar gisteren nog anders over dacht.
Vanuit het kantoor ben ik nog even teruggegaan naar het strand gewapend met fototoestel want ik heb inmiddels ontdekt dat er Steenlopers zitten. Veel Steenlopers zijn voorzien van kleurringen of van een metalen ring en het zou toch wat zijn als ik er eentje zou ontdekken. Het is bekend dat ze vanuit Afrika via Europa naar Noor-Amerika trekken, en waarom zouden ze niet doorvliegen naar de Galápagos? Niet geschoten is altijd mis. Helaas geen ringen kunnen ontdekken maar heb wel een paar andere foto’s kunnen maken. Ik heb nu ook een foto van de Blauwvoet Jan van Gent, ook zo een endemische soort en alleen bekend van de Galápagos. Tegen de avond heb ik nog een tijdje over zee zitten turen door mijn verrekijker. Veel Fregatvogels, Jan van Genten en een Stormvogeltje gezien. Ook weer zo een soort die je in Nederland niet zo vaak tegenkomt. Al turend en kijkend zag ik iets boven water uitkomen en weer wegduiken. Ik dacht eerst aan een Zeeleeuw maar dat vond ik wat ver weg. Toen ik het beter zag liepen de rillingen over mijn rug, mijn eerste walvisachtige. Ik kon niet zien welke soort het was maar ik was er helemaal zeker van dat het er eentje was. Wat een prachtige afsluiting van een bijzondere dag.
Ik laat de voetbalwedstrijd voor de vrijwilligers vanavond maar aan mij voorbij gaan…ik ben mijn sportkleding vergeten mee te nemen…
-
25 November 2015 - 05:49
Wia:
Weer een mooie belevenis. .lex
Heerlijk om te lezen. ..zeker doordat je zo geniet
Gr. .wia -
25 November 2015 - 07:41
Marleen:
Geweldige verhalen hoor. Volgens mij zit je weer helemaal op je plek!
Groet, Marleen. -
25 November 2015 - 08:05
Alice:
Fijn om te lezen dat het observeren van de zeeleeuwen toch leuker is dan je had verwacht.
Zeker als je dit nog een aantal weken moet doen.
Je zus -
25 November 2015 - 08:08
Monique:
Nou ze hoeven jouw niks meer te leren je weet alles over dieren. Geweldig dat je het al zo vlug alleen mag doen. Mooie foto's weer en verhaal.
Je geniet en beleefd weer van alles.
Leuk dat je zelf ook op de foto's sta.
Groeten Monique -
25 November 2015 - 10:09
Folkert:
Hoi Lex,
Wat een mooie verhalen, ik vermaak me goed met het lezen van jouw belevenissen. En natuurlijk red je je snel met het onderscheiden van zeeleeuwen; met al die vogelervaring die jij meedraagt is dat een eitje. Leuk om een eigen strand te hebben :-). En als Ariel een mooie zeemeermin was geweest dan zou het een supervakantie zijn. Maar je kunt niet alles hebben.
Groet,
Folkert -
26 November 2015 - 06:49
Carel:
Mooie verhalen Lex.
Jij geniet daar en ik kan een beetje mee genieten zo.
Geweldig.
-
30 November 2015 - 09:59
Tessa:
Dag Papa!
Ik vind het erg leuk om je verhalen te lezen en ik vind dat jij je wel vereerd mag voelen dat je zeeleeuwen in je eentje mag tellen ;-) Ook vind ik het erg leuk om de foto's te bekijken die jij gemaakt hebt.
Liefs Tessa
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
